تحقیقات جدید ارتباط بین کمبود خواب با خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در جوانان پررنگ تر کرد

16 مه 2017- یک بررسی جدید از ادبیات علمی نشان می دهد که کمبود خواب می تواند منجر به کاهش کنترل اشتها و تنظیم وزن بدن شود، که به نوبه ی خود می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد.

بیشترین کاهش در مدت زمان خواب و اختلال در کیفیت خواب در طول دهه های گذشته در کودکان و نوجوانان دیده می شود، این روندی است که بر اساس مطالعات قبلی، ممکن است به افزایش وزن افراد بیانجامد و خطر بیماری های قلبی عروقی را افزایش و سلامت روان را تضعیف کند.

در این بررسی جدید که در مجله ی Nutrition and Diabetes منتشر شده است، 23 مطالعه در زمینه ی عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و متغیر خواب بررسی گردید و تلاش شد مکانیسم هایی که ممکن است ارتباط بین این دو را توضیح دهد، کشف گردد.

محققان بیمارستان کودکان از موسسه ی تحقیقات انتاریوی شرقی، در کانادا، مطالعاتی را مرور کردند که نه تنها خطرات ناشی از خواب ناکافی( خواب کمتر از شش ساعت در شب) را ارزیابی کرده اند - دو ساعت خواب شبانه یا کسری خواب در مقایسه با توصیه های استاندارد برای کودکان - بلکه همچنین به بررسی ساختار خواب(الگوی چرخه ای خواب که بین مراحل مختلف خواب، از جمله حرکت غیر سریع چشم (NREM) و حرکت سریع چشم (REM) تغییر می کند) پرداخته اند.

یک ساختار خواب سالم اشاره به تعداد صحیحی از چرخه های خواب ترمیمی و مراحل حرکت سریع چشم دارد، بطوریکه فرد احساس نماید به اندازه کافی استراحت کرده است.  در مطالعات گذشته مشخص گردید که اختلال در ساختار خواب با مقاومت به انسولین همراه است.

محققان دریافته اند که ارتباط خطر ابتلا به دیابت نوع 2 با مدت زمان خواب برای جوانان، مشابه با بزرگسالان است، بطوریکه، کمترین خطر ابتلا به دیابت برای افرادی است که حداقل به میزان هفت تا هشت ساعت روزانه می خوابند.

دانشمندان با استنباط از یافته های مطالعات مختلف قبلی، تعدادی از مکانیسم های تاثیر کمبود خواب بر افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در کودکان شناسایی کردند.

یکی از برجسته ترین آنها، شاید قرار گرفتن در معرض هورمون استرس، یعنی "کورتیزول" به دلیل کوتاه بودن مدت زمان خواب باشد. این ممکن است به تجمع چربی احشایی و پس از آن افزایش مقاومت به انسولین کمک کند. دلیل این مسئله اینست که نویسندگان همچنین اشاره کرده اند که ارتباط بین کیفیت خواب و مقاومت به انسولین مستقل از میزان چاقی( افزایش در تعداد سلول های چربی) نیست.

همچنین ممکن است پدیده ی دیگری در این ارتباط دخیل باشد که مرتبط با سیستم عصبی است که در پاسخ به استرس ناشی از نخوابیدن، بطور منفی هورمون لپتین را تحت تاثیر قرار می دهد.

وقتی که ما به خواب می رویم، لپتین معمولا بمنظور کنترل اشتها افزایش می یابد. با این حال، زمانی که خواب محدود می شود، لپتین مهار می شود. مهار لپتین منجر به افزایش گرسنگی و کاهش سیری می شود. این اثرات می تواند به افزایش وزن تدریجی منجر شود.

خواب یک عادت قابل اصلاح در شیوه ی زندگی در ارتباط با پیشگیری از دیابت نوع 2 است. یک کارآزمایی تصادفی بر روی کودکان 8 تا 11 ساله، نشان داد که افزایش مدت زمان خواب تنها به میزان 1.5 ساعت در هر شب و بیش از یک هفته، موجب کاهش مصرف مواد غذایی و کاهش وزن بدن می شود.

اگر چه به مطالعات بیشتری برای روشن شدن مکانیسم ارتباط خواب ناکافی با خطر ابتلا به دیابت نوع 2، نیاز داریم، اما هیچ خطر احتمالی ناشی از بهبود ساختار و زمان خواب کافی در یک برنامه منظم در هر شب، کودکان و نوجوانان را تهدید نمی کند.

منبع:

http://www.diabetes.co.uk/news/2017/may/new-research-links-lack-of-sleep-with-heightened-risk-for-type-2-diabetes-in-youth-90404954.html